PERANG SAUDARA KE-1

[Cek Mat Adventures]

PERANG SAUDARA KE-1

Kelepesss… Bummm!!! Krang-krang… Rararararawww… Siwsiwsiw… Preetttt!!!
Bunyi iya recap kedengaran di kelinga, urang nang pedas aik pun jelas nengarnya, iya di nang nyuruh kita tak taim tekanjat. Nang sigik-sigik, nang dua tiga igik. Nang di tanah, nang di atap rumah. Tak tau retti benda iya duruh.

Cek Mat begeya nengar suara iya pun senyepat ngambik sentar, mupuk membuka pintu jawan, begeya asa aman, terejunlah denya. Ditiraunya kiri kanan tejumpalah ngan nang belebik tak tau retti tu. “Udaaah ka… di kompeng keluwang”. Jinya. Asam mangga nang di jantu ia keduluan keluwang nang menghalapnya. Begiyalah kerejaan Cek Mat mun dah munsim buah asam. Untung mun keluwang agi diet, paling dua tiga kekahan dah dibelabikkannya buah asam, mun tekena ke keluwang boncek, sukur-sukur bigiknya pun dimakannya.

Cek Mat masih bernasib asa nak bagus dibandingkan kawan-kawannya nang tak ada agi betaruh batang asam di tepi rumahnya. Kawan-kawannya musti senyubuhan nyantu buah asam di hutan.
Kampung Cek Mat kini tak agi siknyalah dulu. Mun gik dulu carakan tebayak buahan apa agi munsim tangkuhnya. Ada asam, rukuk, limus, ulap, kalok, rambutan, durian. Pokoknya segalaan macam buah ada, tak jerih nak minta mun asa nak makannya. Tapi sekarang kini, buah jambu pun tak bepadah ngambiknya, kena halau sampai dapat jumpung kita.

Iyalah akibat hutan di Pulau Borneo nang gik dulu ka’ati, kini dah termasuk sik agi. Kayu kebanggaan Kayu Bulian ngan batangnya pun tebayak nang tak suah meliatnya. Padahal buah Kayu Bulian bisa tuk kan tamba batuk. Papan, kayu segi, kasau, ngan semua tuk kan bangunan tiap hari naik raganya 10%. Mau tak mau ramai nang menebang kayu-kayu besar nang bisa menghasilkan buah di tumbang.

Payahnya buah-buahan, nyuruh terjadinya perselisihan antara biak ili dan biak ulu tumpuk Cek Mat. Suah kejadian, kawan Cek Mat si Jang Lutuk demam kedaraan lah ditakuti biak ili. Waktu iya biak ili ngaku betanggung jawab dan mengirim surat botol ke tumpuk ulu.

Ragaman perihal iya perang sejuk pun di mulakan. Sengiriman surat botol nang isiknya ancaman-ancaman, sengintaian, dan sebagainya. Namun, perang sengiriman surat botol tak lama, karna botol waktu iya laku bisa ditukarkan ke es busa, es lilin ndak iya es pasung. Mahal sikitlah mun ditukar ke ngek-ngok nang dapat ruti cecak naknya. Surat botol di ubah jadi surat canting. Bisa canting begas susu, begas minuman tujuh up, ngan sejenisnya. Perang iya pun tak lama. Ragaman canting pun laku di jual.

Tengah ari ia Cek Mat pegi ke pasar simpang empat, nak beli cacing gereta bacaannya, tuk kan buat tepel. Mengelakkan di hatang biak ili, Cek Mat nebur begereta, sah buluh mengecaknya gara tak ketauan. Tapi gagal. “Sattooooppppp!!!” jinya si Ikur ketua Perkumpulan Ceremut Rombongan Ili (PERCERI). Kiraan semelan urang ngipung Cek Mat, ada nang megang satang gereta, megang para, ban luan ngan britan, gara tak bisa begerak.

“Kau kan nang nulis surat waktu perang sejuk” jinya Ikur. “Nang inyan nya tukang ketik naknya, biak nang ngarangnya minta printkan”. Jinya Cek Mat sambilan nuntum kopi nang di taruhnya di batang gereta federal. “Biak ulu tak tau ka kami ni sapa? PERCERI nang tak suah kalah di segalaan bidang, kami tak tahan agi, palehan asam jantuan kami tiap ari nyikit ragaman biak ulu nyantu tengah malam pecah. Tak adil gayya, kami muntu tidu tengah ri legat baru nak nyantu”. Ikur marah-marah, aik liurnya betaburan. Sukur Cek Mat pakai helem sungkup. “Nak gaimana maunya?. Tanya Cek Mat, ngan suaranya nang nyaring Ikur menyaut “Perang!!!”. Cek Mat bisa ngangguk naknya karna dikipung kawan-kawan Ikur.

Cek Mat ngan Ikur membuat kesepakatan. Mun biak ulu kalah, biak ili nyantuk buah asam 2 hari, biak ulu 1 hari. Mun biak ili nang kalah, bagi wilayah jantuan. Simpang kanan biak ulu, nang jalan lejang biak ili. Lekak iya biak ili ngabarkan rahasia senjata ampuhnya “Ranjau Darat”. Karna biak ili terkenal tak suah kalah dalam perang. Ranjau daratnya nyuruh nang tekena tak mampu lumpat agi, keru’ tak begerak kemana-mana siknyalah kena kakaw.

Datang dari pasar simpang Cek Mat senyepat mengabarkan sumangannya ke kawan-kawannya. Di ambiknya canting susu, lekak iya di tukuknya. “Rojer… Rojer… Panggilan darurat tuk kan sumangannya. Gante…”. Tak lama lekak iya ada sautan. “Rojer… Rojer… Diterima… Apa hal?… Gante…”. “Lekas ke markas darurat perang… Ngereti ka?.. Gante..”. “Ngereti inyan… Rojer en out”.

Kiraan lima menit naknya sumangannya datang ke markas. Cek Mat tampak susah ati mikirkan kekuatan pasukannya. “Mampu ka kita melawan biak ili?”. Jinya Jang Lutuk nanya. “Iyalah nang ngellu ni, menang tak mungkin, tapi mun seri kelu-kelunya masih mampu lah”. Jinya Cek Mat. Jang Arif berusul “Macam mana mun kita pakai Strategi Cek Mat nomor 555?. Bunyinya, bukanan urang jak pereca buruk, sapa dekat kena tangkap”. (Jang Arif kawan Cek Mat nang rajin membaca mangkanya hafal ngan ragam akal Detective Cek Mat nang menamakan strateginya siknyalah Kamen Rider). “ Kita usah begerak letuk gara tak kena ranjau. Kita siapkan pereca buruk kita beri baju lekak iya tepur di uga pisang gara dikira urang ili iya urang kita. Kita renah-renah dekat iya. begeya urang ili dekat kita kipung dan tangkap” jinya Jang Arif. Lansung tak agi nyunsung sumangannya akur ngan strategi iya sereta menjawab “Hen Shin!!!”.

Cek Mat nyuruh pasukannya senyepat ngambik bemban tuk kan malah “Broneng”. Tak sampai sehejam segalaan persenjataan siap tuk kan perang saudara isuk. Cek Mat nyuruh jua malah penjara nang di beri sarang kerengga, gara nyaman berunding mun dapat tawanan.

Dua pasukan bersusun rapi, Cek Mat ngan Ikur di depan masing-masing anggota. “Berdiri lejang!!!” jinya bedua sereta. Ikur ngan Cek Mat menyuruh pasukannya masuk ke hutan. Pasukan Ikur dari belah selatan, pasukan Cek Mat belah utara. Nantian beperai, Ikur nyempatik bebisik. “Sumangannya pasukanmu pasti keru’, ingat Mat… Ranjau kami udah pasang semalam o…” jinya Ikur sambilan tecinat meliatik Cek Mat. Cek Mat tak mau kalah, di sautiknya. “Ingat o… Mun kalah ke belah lejang ke darat nang jauh merang parit tumpuk tebayak “Kelaik”… Plang pokok”. Jinya Cek Mat sambilan menyengaukan suaranya nurutik bunyi kelaik. (Kelaik = bekantan = kera belanda. Nang idungnya te lueh berambut pirang wa).

Cek Mat mempercayakan Jang Arif memimpin perang iya. Seperti nang disepakati, pasukan Cek Mat tak lalu begerak ada nang betepur dekat penjara, manjat batang ulap, pokoknya ngipung umpan pereca.

Menteari udah tinggi, pasukan Ikur ngerik tertanya-tanya. Ngapa pasukan Cek Mat dari tadi tak nampak jumpungnya. Ikur nyangka pasukannya menang, pasti pasukan Cek Mat tekena ranjau sumangannya tak rebah begerak, keru’ di sia talen. Ikur ngerising, lekak iya nyuruh pasukannya bekumpul. “Suit…Suiiiiiittt!!!” siulan Ikur ngumpulkan pasukannya. “Kau liatik ranjau-ranjau kita, Pasukan Cek Mat pasti keru’ ni. Dari tadi koset mun nampak, ada jalan kita menang” jinya Ikur nyuruh seorang pasukannya yakin senginyan. Biak iya pun lansung menirau tempat ranjau pasukannya. Ikur bersila sambilan makan lempeng sagu di cecahkan ke gula kelapa nantian nunggu berita kemenangan.

Ikur muga susah ati, kawannya tadi sik datang-datangnya. Tang ada kedengaran suara “Tuulloooonggg!!!”. Ngerugas Ikur lumpat. Suara iya dikenalnya, iya salah sorang pasukannya nang tadi disuruhnya nirau ranjau. Ikur pungas kering, ngerinsau atinya karna kalah perang. Ikur ngan pasukannya lansung menuju markas Cek Mat, senjata bembannya di lempar ke telaga kaba tanda kekalahannya.

“Pasukan ulu lihai” jinya Ikur begeya datang ke markas Cek Mat. “Cepat dah tanda tangan surat perjanjian iya” kata kawan Ikur nang tertangkap karna tak tahan agi ngan kerengga nang tak taim ngetupnya di penjara palahan Jang Lutuk. Jang Lutuk sangat bergembira, karna semakaian nang di penjara iya urang nang nakutiknya waktu nyantu asam sampai demam kedaraan lah si Edil anak pak dusun belah ili. Sesuai kesepakatan, karna biak ili kalah. Ikur ngan pasukannya harus nyantu asam di belah jalan lejang. Lekak iya mengabarkan apa nang inyannya senjata rahasianya ranjau darat. “Agi lah kau Kur, usah nak sangka biak nang kerempeng iya tak bisa perang” jinya Cek Mat sambilan menais kepala Ikur nang jandul. Ikur pun tak bisa ngapa-ngapa. “Kak ya? Cepat dah padahkan apa isi’an ranjaumu nang kau banggakan? Ndak iya kawanmu beluman bisa dilepas” jinya Cek Mat agi sambilan menunjuk kawan Ikur nang sah buluh kerauk kepedau di gigit kerengga di penjara. Ikur mau tak mau pun menyaut. “Nang inyannya, isi’an ranjau iya “tai ayam berengak”. Mangkalah sapa nang te kecak ke ranjau iya keru’. Tak bisa bulak agi ragaman baunya nang merarung sebuahan kampung. Retinya urang iya udah tekenak, mun perang senginyan udahan mati tekena bom geyya wa.” Cek Mat semenar nengarkan cerita Ikur. “Mun lekak te kecak tai ayam berengak kan pasti supan nak kemana-mana. Jadinya tehela lah di ranjau iya” jinya Ikur agi.

Lekak menandatangani kesepakatan, Cek Mat pun melepaskan tawanan. Mula isuk tak ada agi sengketa dalam perihal menyantu buah asam.

Di cerita ituk, Cek Mat ngajakik kita tuk kan cinta ngan alam, bukanan taik ayam. Pulau Borneo nang gik dulu kaya kini dah sontok. Hutan nang adanya si agik. Cek Mat pun baru nak sekali seumuran idup meliatik batang Bulian lansung, buah Bulian, anak kayu Bulian. Iya pun di hutan pedalaman, padahal gik dulu di pituk rumah urang pun tebayak. Renung-renungkan. Save Our Borneo!!!

Case Closed

Comments

Popular posts from this blog

Cek Mat Guide Kampung

CEK MAT DICULIK?

40 KHASIAT MINYAK HERBA SINERGI